Geen enkele muziekartiest wordt intrinsieker geïdentificeerd met Los Angeles dan Los Lobos, tenzij we het hebben over de Beach Boys, Thee Midniters, Jackson Browne, Little Feat, Buffalo Springfield of de Blasters, om een paar van de mede-muzikanten van eigen bodem te noemen, die de band trots covert op "Native Sons", hun debuut voor het New West label. Los Lobos zijn nu 43 jaar in hun opnamecarrière, en het is nooit te laat, zelfs niet voor een oeuvre dat expansief is om opnieuw te beginnen met een nieuw label, dat anderhalf jaar geleden voorstelde dat de groep aan een coversproject kon beginnen alvorens zich terug te trekken om een partij van hun eigen vers materiaal te schrijven. Er waren een paar hobbels om dat te verwezenlijken, één daarvan was een verandering in de plannen, toen de groep besloot om enkele van de covers die ze al hadden bedacht overboord te gooien om de focus te beperken op artiesten en bands die hun thuis hebben gemaakt in L.A. De andere was COVID natuurlijk! De pandemie gooide voor het eerst sinds hun ontstaan, in het midden van de jaren 70, roet in het tourschema van Los Lobos, maar ze maken de verloren quarantainetijd goed met een tournee die hen terugbrengt naar een van hun natuurlijke habitats, het Greek Theater in L.A. Deze tournee zal duren van deze zomer tot juli 2022, waarbij Los Lobos ook volgend jaar te zien zal zijn in België en Nederland.

In 2006 bracht ex-Blaster Dave Alvin het album "West of the West" uit, waarop hij een selectie Californische acts coverde en dat hem hielp de legende te worden die hij vandaag is. Spoel 15 jaar vooruit en Los Lobos nieuwe album "Native Sons" ligt in dezelfde lijn en er is zelfs een directe connectie met Alvin in Los Lobos' cover van The Blasters "Flat Top Joint". Steve Berlin van Los Lobos zat ook in The Blasters, met de beide Alvins, Dave en Phil. In hun versie van "Flat Top Joint" wordt het tempo iets teruggeschroefd, maar wordt gecompenseerd door blazers en grungy gitaar die de ruimte gemakkelijk opvullen. De verdere selectie songs concentreert zich echter op Los Angeles, hetgeen heel toepasselijk is, aangezien ze zichzelf ooit met grote bescheidenheid omschreven als "just another band from East L.A.". De songs op deze nieuwe release zijn zo gevarieerd en eclectisch als je je maar kunt voorstellen. Opener "Love Special Delivery" is oorspronkelijk van Thee Midniters, een pionierende band uit de jaren '60 die dezelfde culturele wortels had als Los Lobos, en was tevens ook een band die ooit aanspraak had kunnen maken op de titel van "just another band from East L.A.". Dit nummer is een snel en hevige Northern Soul stamper die wat meer pit en finesse toevoegt aan het origineel, zonder ook maar iets van zijn urgentie te verliezen, en zo neemt het album dan ook meteen een vliegende start.

Vervolgens zet "Misery", een Barrett Strong cover, de uptempo soulvolle stemming verder. Hier is de LA connectie dat de auteur van dit nummer, Don Juan Mancha rond '62 in Californië gevestigd was. Dan volgt een mini-medley van twee Buffalo Springfield nummers: "Bluebird" en "For What it's Worth", beide nummers worden getrouw behandeld, maar met de Latino soulvolle glans waar Los Lobos bekend voor is. Het spel, de liefde en het gevoel van deze twee nummers is duidelijk doorheen het album. "Los Chucos Sauves" duikt verder terug in de geschiedenis voor een swingende kijk op dit nummer van Lalo Guerrero, hun behandeling bouwt voort op de kern van het origineel, en voegt meer percussieve nadruk toe aan het soepele ritme met toevoeging van saxofoon en het weglaten van de vervelende shaker die overal in het origineel te horen is! Van het ene uiterste naar het andere, een onmiskenbaar westkust Laurel Canyon geluid wordt gerecreëerd in hun versie van Jackson Browne's "Jamaica Say You Will", met Los Lobos' versie die de prominentie van de piano terugbrengt ten koste van de zang en harmonie. Percy Mayfield's "Never No More" volgt en is een stukje jazzy old school R&B dat de originele blazerarrangementen door elkaar gooit, maar glorieus voorbij glijdt. Dan zijn we nog maar half de cd en voelen we voldoende aan dat deze plaat een prachtig coveralbum gaat worden.

Titelnummer "Native Son" komt dus net na de helft en is het enige origineel op het album, maar het past prachtig in de stilistische smeltkroes, want het is een New Orleans swamp pop hartenbreker met rollende drumritmes. De veel gecoverde rock klassieker "Farmer John" krijgt hier een ritmische revisie, het is een nummer dat zo eenvoudig is dat het vaak een slordige sleur kan worden, maar Los Lobos hebben het raamwerk gebruikt om een reeks indringende, rammelende dans uitlokkende ritmes te creëren, zelfs bijna rockabilly op sommige momenten. Het is terug naar de Spaanse taal op "Dichoso" een Willie Bobo cover, de Los Lobos versie is een veel gladder arrangement met gebruik van blazers. Waarschijnlijk de meest bekende cover op het album is de versie van The Beach Boys' "Sail on Sailor". In hun versie klinken de vocals gladder dan op het origineel en zelfs het tempo is hier iets meer opgevoerd. War's "The World is a Ghetto" doet de luisteraar weer een bocht naar rechts maken, stilistisch naar soulful funk, de band brengt ons op zo'n momenten dicht bij een Steely Dan territorium, maar het is vooral een knap gearrangeerde opname die de zachte en luide secties goed samenhoudt. Na het reeds vermelde "Flat Top Joint", zijn we toe aan het laatste nummer "Where Lovers Go", oorspronkelijk van het chicano-surf combo The Jaguars. In deze instrumentale cover, dat een zomers gevoel oproept, klinken hun gitaren nog twangier dan het origineel. Ik moet toegeven dat ik een zwak heb voor een goed coveralbum, "Native Sons" is niet alleen een geweldig coveralbum, het is een geweldig Los Lobos album. (vanaf vrijdag 30 juli te koop)